اگر در شب قدر سرنوشت ما مقدر شده؛ چرا دعا کنیم؟!

شاید با خود بگوییم مگر نه این است که  در شب قدر تقدیر ما رقم می خورد پس دعا و عرض حاجت بندگی به نزد ذات پاک الهی بردن چه سود دارد؟!

امام صادق علیه السلام پیرامون این سوال به «میسر» می گوید:

« ای میسر! دعا کن و مگو سرنوشت ما مقدر است!

همانا در پیشگاه خدای عزوجل مقام و منزلتی وجود دارد که جز با نیایش  و دعا بدست نیاید!

اگر کسی دهانش را ببندد و دعا نکند عطایی دریافت نمی کند!

ای میسر! پس دعا کن تا بدهند!

هر دری را که بکوبند؛ بالاخره باز شود!»

----

چه زیبا امام فرموده: هر دری را که بکوبند؛ بالاخره باز شود!

گاهی بعضی از آدمها سالهای طولانی از خداوند حاجتی می خواهند و بالاخره دریافت می کنند! خوشا به حال آن بندگانی که از رحمت و فضل خدا مایوس نمی شوند !

---------------

در این شب های عزیز قدر نه فقط برای خود؛ بلکه برای همه بخواهیم!

طبع انسان خودخواهانه است و حتی هنگام دعا کردن نیز حوائج مادی و معنوی خود را تنها در نظر می گیرد!

امام باقر علیه السلام در تفسیر این ایه از قرآن کریم:

و یستجیب الذین آمنو و عملوالصالحات و یزیدهم من فضله (یعنی: و اجابت می کند (خدا) کسانی را که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و می افزاید برایشان از فضلش)

می فرمایند:

منظور از« می افزاید برایشان از فضلش»  (آن است که) :

مقصود مومنی است که برای برادر (دینی) خود در پشت سر او دعا کند؛ پس فرشته ای برای او آمین گوید و خدای عزیز جبار فرماید:

برای توست (شخص دعا کننده) دو برابر آنچه (برای برادرت) درخواست کردی! و آنچه برای او درخواست کردی؛ بخاطر اینکه او را دوست داشتی نیز به او داده شد!

(دعایت دو برابر در حق خودت و همچنین در حق برادر دینی ات نیز مستجاب شد!)